Nachtverlichting experiment

Wij hadden al een beperkte verlichting in de overtuin en in de voor- en achtertuin aangebracht. De voorkant van de boerderij wordt door 4 lampen van 15 Watt aangelicht. Heel aardig, maar de lampen staan zo dicht bij het huis, dat alleen de voorgevel en de topgevel worden verlicht. De kap blijft in het duister gehuld en dat geeft een beeld van een decorstuk. Aanvankelijk denk ik de kap aan te lichten met in de achterzijde van de topgevel aangebrachte lampen. Ik vrees dat het verlichtingsbeeld onevenwichtig zal zijn en besluit toch met aanschijn spots vanuit de overtuin te gaan werken.
In overleg met hovenier Ed Schut neemt Hans van de firma Statusfeer -http://www.statusfeer.nl/- contact met mij op. Zij leveren oerdegelijke aluminium aanschijn spots die gebaseerd zijn op metaal halogeen, zeg maar Xenon HID lampen. Deze spots, type Residence, zijn er in 35 en 70 Watt. Ik heb al een 35 Watt lamp die de treurwilg prachtig verlicht. Deze lamp kan de kap van de stolp evenwel niet goed in het licht zetten. Op de site van statusfeer zijn diagrammen te vinden waarop de reikwijdte en breedte van het verlichtingsbeeld van de lampen zijn te zien. Daar zie ik dat de 35 Watt spot een verlichtingsbeeld geeft van 19,60 x 9,30 meter. De 70 Watt spot komt tot 29 x 13,10 meter.
Hans brengt twee 70 Watt spots die ik op de afgelopen week door hovenier Ed Schut aangelegde stopcontacten aansluit.
Het resultaat is prachtig, zij het dat de spot bij het sluisje, die staat een stuk dichter bij de stolp, te fel is. Als ik daar de 35 Watt lamp neerzet die normaal onder de boom staat, is het verlichtingsbeeld prima.
De familie Visser kijkt vanuit hun huis rechtstreeks in de felle 70 Watt lichtbron. Ik had me al voorgenomen een soort zonnekap te maken waardoor dit probleem wordt voorkomen. Ik heb een stuk aluminium plaatmateriaal over van de Solatubes. Daaruit maak ik een kap die vervolgens aan de binnenkant matzwart wordt gespoten. Dit lijkt goed te gaan.
Gisteravond, het miezert een beetje, maak ik een paar foto's van de verlichte boerderij. De foto's lukken redelijk, al zal ik bij beter weer een paar nieuwe opnamen maken.

Hekwerken, het allerlaatste project

Gisteren zijn Gerard Aikema en zijn medewerker Piet begonnen met het plaatsen van hekwerken rond de stolp. Langs de dijk komen 50 cm hoge hekken, achter de garage 1.50 meter hoog en bij het sluisje 80 cm hoge hekken. De hekken langs de dijk blijven laag om er vanuit de woonkamer overheen te kunnen kijken.
Het hekwerk is spijltje voor spijltje door Gerard in elkaar gelast, daarna verzinkt en tenslotte gepoedercoat. De kleur is niet helemaal de kleur die we willen, grachtengroen is niet in RAL kleuren te verkrijgen, maar het komt er dichtbij en ziet er prima uit.
Waar iedereen, van aannemer tot beschoeiing bouwer tegen aan is gelopen, enorme hoeveelheden stenen, puin en hout in de grond, speelt ook nu de mannen van Aikema parten. Een enkele stalen paal kan er met de grondboor ingezet worden, de meeste palen moeten met grof geweld, variërend van de zware voorhamer tot zelfs de Kangoo, op de gewenste plek worden gezet.
Helaas ontbreken er enkele onderdelen, die zijn onderweg tussen de werkplaats van Gerard, de verzinkerij en de poedercoater, zoek geraakt. Als die niet meer boven water komen, zal Gerard ze opnieuw moeten maken.
Dit moet in elk geval gebeuren met het hek naast de sluis. Gerard had dit in tweeën gemaakt om de zwaaibreedte te beperken. Dat maakt het rijden met een kraantje of trekker naast het huis onmogelijk. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Gerard zal dit aanpassen, al is het nu wel de vraag of dit nog dit jaar lukt.

Vierkant oxaalzuur vrij en toognagels afgezaagd

Nadat de aannemers vorige week hun resterende klussen hebben geklaard, is het nu aan mij om het eikenhouten vierkant onder handen te nemen. Omdat het nu toch een stofbende is in huis kan ik mooi enkele donkere inwaterplekken met de schraper te lijf. Dan merk je hoe taai eikenhout is. Slechts vliesdunne laagjes krijg ik er per keer vanaf. Uiteindelijk ziet het er fraai uit en kan ik aan het laatste grote karwei beginnen. Het vierkant moet ontdaan worden van oxaalzuur kristallen.
Deze kristallen geven een witte waas op het hout en zijn veroorzaakt door het onvoldoende afwassen met water van het ontweringswater. Dit ontweringswater dampt nu uit het eikenhout en vormt een witte laag oxaalzuur kristallen.
Hoewel het aanvankelijk alleen maar een cosmetisch probleem lijkt, heb ik wekenlang last van een hardnekkige hoest. Pas nadat ik de oxaalzuur kristallen op de begane grond van de vierkantspalen heb verwijderd, houdt het hoesten op.
Nu moet een deel van de palen beneden en alle palen boven nog behandeld worden.
Eerst zuig ik met een kleine borstel alle loszittende kristallen op. Daarna neem ik met een vochtige dweil de palen af. En passant verwijder ik cement- en gipsresten. De bovenverdieping is 3.70 meter hoog en de ruwe palen maken het afnemen tot een pittige klus. Hoogtevrees moet je niet hebben, vooral naast de balustrade is de hoogte van 7 meter boven de begane grond ietwat intimiderend. Twee dagen ben ik er mee zoet, maar het resultaat mag er zijn. De palen zijn allemaal weer mooi bruin en vooral schoon.

De toognagels, dit zijn de eikenhouten pinnen die de afzonderlijke gebinten bij elkaar houden, hebben allemaal een verschillende lengte. Volgens de bouwer van het vierkant is het goed gebruik om ze af te korten tot 6 centimeter. Dat betekent dat er 15 toognagels moeten worden afgezaagd. Op 7 meter hoogte aan de binnenkant van het vierkant een wat spannende bezigheid. Het ziet er nadat de zaag zijn werk heeft gedaan keurig uit.

De puntjes op de i

Deze week hebben de aannemers die ons huis hebben gebouwd weer bezit van het huis genomen. Er moeten nog een aantal dingen worden vervangen en gerepareerd.
Twee grote hangijzers zijn het lelijke glazen plafond op de eerste verdieping en scheurvorming rond de meeste Veluxramen boven.
Maandagmorgen wordt het hele huis vol met stucloop gelegd om schade aan de vloertegels en vloerbedekking boven te voorkomen. Schildersbedrijf Harry Mol begint met het demonteren van het glazen plafond. De 200 kg wegende meterslange 25 mm dikke gelaagde ruit wordt met man en macht naar beneden getild. s'Middags gaat de nieuwe constructie er weer in.
Tegelijkertijd werken John en Wiliam van Offeringa aan de ramen. De stuclaag is op verschillende plaatsen gebroken. Uiteraard willen de mannen weten hoe dit komt. Dat wordt snel duidelijk. De geperforeerde metalen hoeklijn draagt op een aantal plaatsen niet op het achterliggende hout van de kap. Je kunt de strip op een paar plaatsen enkele millimeters indrukken, waarna deze weer terugveert. Een tweede probleem is dat er op enkele plaatsen geen primer is gebruikt als een dikkere tweede laag moest worden aangebracht. De hechting van nat gips op kurkdroog gips is niet goed en de laatste laag kan er makkelijk afvallen.
Vandaag komt ook Robbert Spil van aannemer Verbart voor enkele klussen. De voordeur kiert, er ontbreken enkele isolatieplaten onder de dakgoot in de garage en er wordt een nieuw luik gemonteerd op de pompput.
Al laatste monteert Robbert een zwaar RVS beveiligingsoog in de roeiboot. Datzelfde gebeurt aan de overkant van de Markervaart waar een aggregaat voor stroom zorgt om een 21 cm lang gat te boren door de hardhouten gording. Nadat de lange bout met het zware RVS oog muurvast is gemonteerd, wordt de uitstekende schroefdraad met een zware steenbeitel vernield. De toch al heel zwaar lopende borgmoer met nylon borgring kan er nooit meer af.
Zelf ben ik bezig met het schoonmaken van het houten vierkant. Door de werkzaamheden zijn er hier en daar nog cement- en gipsresten op het hout aanwezig. Het inmiddels uit het hout verdampte ontweringswater heeft oxaalzuur kristallen op het hout achtergelaten. Met de stofzuiger haal ik die weg waarna het hout met een vochtige doek wordt afgenomen.
Het knapt geweldig op en eind deze week kunnen we het huis als af beschouwen.

Gebinten.nl

De leverancier van onze eikenhouten vierkants constructie is Gebinten.nl. Onderstaand een stukje tekst van hun website.

Gebinten.nl is een initiatief van Bouwbedrijf Huiskamp in samenwerking met de historische houtzagerij ‘De Lintumsmolen’. De houtzagerij is oorspronkelijk gesticht door bewoners van het scholtengoed ‘Het Lintum’ in Winterswijk.
Een scholtengoed is ontstaan als een beheersinstituut voor de graven van Gelre teneinde de landerijen te ontginnen en agrarisch te gebruiken, met de medewerking van verschillende pachtboeren, waarbij een deel van de opbrengst moest worden afgedragen aan het hof. De naam ‘Scholte’ betekent dan ook ‘schuldig’ voor het af te dragen gedeelte van de oogst.
Door de bosrijke omgeving van Winterswijk werden voor het onderhoud en de nieuwbouw van gebouwen ter plekke zagerijen en steenbakkerijen gesticht. Hiervan is ‘De Lintumsmolen’ een voorbeeld.

Op de website http://www.gebinten.nl/referentiewerken.asp is onze boerderij opgenomen als één van de referentiewerken. Als je op die site een kijkje wil nemen, vind je ons huis als je op het linker plaatje klikt.

Vandaag stuurde ik wat interieur foto's en ook enkele foto's van de buitenkant. Deze foto's zullen t.z.t. op hun site verschijnen.

Door het oog van de naald

Vanmorgen stopt plotseling de wasdroger ermee. Ook de telefoon doet het niet meer. Als we verder kijken blijkt ook de warmtepomp zonder stroom te staan. Tenslotte doen de afzuigkap en de koelkast in de keuken het niet meer. Alle andere stroomgebruikers doen het prima. Mijn eerste gang is naar de meterkast. Alle 21 kortsluitschakelaars staan omhoog. Ook de 3 hoofdzekeringen staan omhoog. Daar is dus niks mee aan de hand.
De installateur gebeld en die vraagt of de buren mogelijk een vergelijkbaar probleem hebben. Dat is niet zo, dus moet het in huis zitten.
In no-time is er een storingsmonteur.
Als die de kappen van de 'stoppenkast' afschroeft en de bedrading afzoekt, is er plotseling een vonkenregen. Oops... zegt de monteur en stelt vast dat er een draad los zit. Hij vindt dat dit goed is afgelopen en zet de draad goed vast. Probleem opgelost.

Interieur

Deze week ontving ik mijn nieuwe Nikon D700 camera. Er zitten twee objectieven bij, een standaard zoom van 24 - 70 mm en een groothoek zoom van 14 - 24 mm. Met deze lens heb ik de foto's die hierbij gaan gemaakt. Het is vooral een experiment om te kijken wat er gebeurt als ik met extreem hoge ISO waarden fotografeer. Alle foto's zijn gemaakt met 1600 ASA, een waarde die je met compact camera's geheel en al kunt vergeten. De resultaten overtreffen mijn verwachtingen. Zelfs op 14 mm is er nog maar heel weinig vertekening te zien. Je kunt alleen bij sterke vergrotingen een lichte ruis zien. Die ruis is dan nog aangenaam om naar te kijken en heeft wel wat weg van de korrel van de vroegere negatieffilms.
Ik heb gewacht tot het licht buiten flink was afgenomen. Hiermee krijg je, met de verlichting in huis aan, nog een beeld van wat er buiten te zien is. Na dit experiment zal ik nog een keer opnamen maken op lage ISO waarden. Ook zal ik dan wat foto's maken van de rest van het huis.

Diversen in RVS

Nu het project Woude 6 om en nabij compleet is, moeten er nog wel een aantal puntjes op de i gezet worden.
De beide Valley kajaks liggen nu nog op kratten naast de garage. Daarvoor moet zowel binnen als buiten een ophang systeem worden gemaakt. Ook de bevestiging van de houten darsdeuren, nu nog uitsluitend op het terras, moet degelijker worden.
Cees Koopman uit Heerhugowaard is een specialist in roestvast staal. Cees heeft een half woord nodig om precies te weten wat er gemaakt moet worden.
Hij monteert vandaag de in zijn werkplaats gemaakte onderdelen. Eerst worden alle gaten geboord om vervolgens deze gaten te vullen met Fischer chemische ankerpasta. Op de plek binnen en buiten de garage waar de kajaks komen te hangen gebruikt Cees RVS bouten met binnendraad. Hij doet dit om na het verwijderen van de RVS kajak steunen geen uitstekende delen te zien. Daar loop je makkelijk tegen aan.
De houten darsdeuren, ze zijn 3 meter hoog en 1,5 meter breed, zijn nu alleen nog beneden op het terras bevestigd. Dit heeft tot gevolg dat de deuren bij harde wind flink torderen en veel lawaai maken in de iets te ruime bevestiging op het terras.
We hebben nu een speling vrije bevestiging gemaakt precies in het midden van de deuren. De bevestiging op de deuren is met 2 tot 4 slotbouten heel solide. Op de muren wordt de bevestigingsplaat met 4 chemische ankers vast gezet.
De boringen in de muurplaten en op de deuren zijn conisch. De RVS stangen zijn ook voorzien van conische pennen. Het geheel is nu volledig speling vrij. De linker deur krijgt twee bevestigingspennen, één heel korte voor normale omstandigheden en dus helemaal open, een tweede heel lange is bedoeld voor heel warm weer. De houten deur kan dan op een centimeter of 50 na worden dicht gezet. Hiermee voorkomen we een te sterke opwarming van de woonkamer. We kunnen dan nog wel naar buiten lopen.
Vlak na de middag is Cees klaar en laat een tevreden klant achter.
De RVS pen en plaat die op de rechterdeur zit zal ik nog donkergroen schilderen. Vanavond haal ik vier stukken buis isolatie om de kajaks een zachte ondersteuning te geven.

Boerderijen Stichting en borrel met de hoveniers

Vanmiddag lopen er twee heren met schrijfblok en fotocamera naar onze stolp te kijken. Ze beschrijven de boerderij en maken diverse foto's. Daar moet ik het mijne van weten en loop naar de dijk. Piet Verhoeven stelt zich voor en legt uit dat hij en zijn broer alle boerderijen op De Woude inventariseren voor de beeldbank van de Boerderijen Stichting Noord-Holland. Piet's broer blijkt een klant te zijn van mijn voormalige bedrijf en bij zowel hem als ik valt het kwartje.
Piet vindt de stolp er prachtig uitzien, al hadden de horizontale raamlijsten iets smaller mogen zijn.
Binnen vallen de mannen van de ene verbazing in de andere. Termen als 'adembenemend' en 'schitterend' zijn niet van de lucht.
Vooral het vierkant valt zeer in de smaak, met name omdat dit vanaf de grond tot en met de bovenste gebinten te zien is.
Ze nodigen ons uit om lid te worden van de Boerderijen Stichting Noord-Holland. Dat hebben wij direct gedaan.

Er waren nog geen goede foto's van de achterkant van de stolp gemaakt. Daarom hierbij een plaatje.

Hovenier Ed Schut en zijn mannen komen vanmiddag een biertje drinken ter gelegenheid van het opleveren van de tuinen. Ed, Maurice, Rob, Robbert, Robin en Paul zijn om 16.00 uur op De Woude. De mannen hebben een prachtig boeket bloemen, chocolade en een mooie fles wijn mee. Iedereen, wij incluis, is heel tevreden over de prettige samenwerking en het mooie resultaat. Heel goed is ons bevallen dat het ontwerp van de tuinen zo'n goede mix is geworden van de dingen die wij graag wilden en de prima invulling door de mannen van Ed Schut. Vooral Maurice en Rob hebben maar een half woord nodig om onze ideeën praktisch te vertalen in een mooie tuin.

Leuk is ook dat de Boerderijen Stichting de tuinen zeer weet te waarderen.

Na de koffie met gebak gaat een biertje er wel in. Om half zeven gaan de mannen genieten van hun vrije weekend.
Nogmaals hartelijk dank jongens.

Indrukwekkend eerbetoon afscheid Piet Los

Ik ben donderdag tot en met maandag naar Duitsland en kan het afscheid van Piet Los niet meemaken. Ik hou regelmatig contact met mijn vrouw, ook om te horen hoe de reportage van Yvon Jaspers over De Woude er uitzag.
Vanaf het moment dat bekend werd dat Piet was overleden, hebben we de vlag halfstok gehesen aan onze splinternieuwe vlaggenmast. Omdat ik de vlag ook 's nachts wil laten hangen, heb ik er voor gezorgd dat de vlag aan beide kanten verlicht is. De verlichting van de grote treurwilg en het aanlichten van de stolp en diverse bomen, blijft voorlopig uit.
Donderdag gaat Marian condoleren en heeft een mooi boeket bloemen mee. Het is heel emotioneel.
Vrijdag, de dag van de crematie staan alle inwoners in een rij langs de weg naar de pont. Marian beschrijft dit als een buitengewoon indrukwekkende ervaring.
Thomas strijkt zaterdag de vlag, de sierverlichting blijft deze week nog uit.
Maandagavond laat ben ik thuis. Dinsdag morgen zie ik de drie boten van Piet vol met bloemen in het Dampie liggen. Vooral het smalle scheepje, Piet's lievelingsbootje, dat met 2 stokken midden in het Dampie ligt, een meter of dertig van ons erf, doen me de tranen in mijn ogen schieten. Een sereen en mooier eerbetoon kan ik niet bedenken, schitterend.
De hele dinsdag zie ik inwoners over de sluis lopen en soms een tijdje stilstaan op de brug. Dat is vanaf vrijdag natuurlijk ook al vaak het geval geweest.
Ik maak een paar foto's omdat het kleine bootje i.v.m. met de toenemende wind vandaag is weggehaald.

Beroepsvisser Piet Los verdrinkt

Het eiland De Woude is in rouw. Vrijdag- op zaterdagnacht is Piet Los verdronken in de Markervaart. Piet was beroepsvisser en alleen een sloot scheidde onze erven. Zaterdagmiddag was ik voor ons gebruikelijke pondje paling op zoek naar Piet. Hij was niet thuis en ook op de dijk was hij niet te vinden. Ik vroeg aan Anneke en Evert of zij hem gezien hadden, maar ook zij wisten niet waar ie was.
Zondagmiddag rij ik met mijn gele fiets terug naar het eiland en zie een aantal eilanders met een teneer geslagen blik aan het water van de Markervaart staan. Ik vraag 'is het niet meer veilig op het eiland?' Dan zegt pontbaas Cor Helder dat zijn zwager Piet Los verdronken is en nog in het water ligt. Met een pikhaak wordt voorkomen dat Piet wegdrijft. Het wachten op politie en brandweer duurt heel lang.
Piet, is vrijdag op zaterdagnacht bij het overvaren te water geraakt. Piet kon niet zwemmen en dat is hem fataal geworden. Het hele dorp is getuige van de berging door brandweerduikers. Iedereen is zwaar aangeslagen. In deze kleine gemeenschap komt dit als een mokerslag aan.
Samen met Jan en Tilly Bouscholte gaan we naar het huisje van Piet en condoleren de aanwezigen waaronder een van zijn zoons en zijn ex-vrouw. Daarna drink ik koffie bij Jan en Tilly.
De beide restaurants sluiten direct hun deuren en het wordt onwezenlijk stil op het eiland.
Ik hijs de vlag halfstok en zet een spot op enkele meters van de mast. Alleen dan mag de vlag ook 's nachts blijven hangen.
Donderdag middag en avond is er condoleren, vrijdag wordt Piet gecremeerd. Helaas ben ik er niet bij aanwezig. Ik ben van woensdagavond tot maandag a.s. in Duitsland.

Het water heeft hem veel gegeven
Het water heeft hem alles ontnomen

Overtuin klaar

De overtuin is klaar. Na het aanbrengen van drainage, beregening en stroompunten voor enkele lampen, zijn afgelopen week verschillende lampen aangebracht. Het meest spectaculair is de spot onder de grote treurwilg. De HID lamp is maar 35 Watt, maar verlicht de boom tot in de top.
Ook de verlichting in de achtertuin is nu klaar. Aanvankelijk had Rob de spots in het schelpenpad geplaatst. Marian noemt het 'net een catwalk'. Verlichting is mooi, maar je moet de armaturen eigenlijk niet zien. Hoewel het best een paar uur werk is, is Rob met me eens dat de lampen beter uit het zicht kunnen worden geplaatst. De lamp voor het terras gaat twee meter naar links en wordt in de border met hortensia's links van het terras geplaatst. De andere twee lampen worden opgehangen aan de perenboompjes. De kabel wordt 10 cm diep in grasmat gelegd en bovengronds door een polyethyleen pijpje gevoerd om de stroomdraad bosmaaier bestendig te maken. Het pijpje spuit ik, net als alle stekkerdozen, matzwart. Resultaat? Perfect!.
De ietwat mager beplante border aan de sluiskant is vorige week opnieuw beplant en ziet er nu schitterend uit.
Ik leer het woord 'harsmof'. Met een harsmof wordt een absoluut waterdichte elektrische verbinding gemaakt. De harsmof is een polycarbonaat huis waar de verbinding ingelegd wordt. Bij dunne kabels moet er bij de in/uitgang van de kabel tijdelijk met tape een dichte verbinding worden gemaakt. Via een opening in de mof wordt een twee-componenten hars gegoten die een waterdichte verbinding garandeert.
Vandaag is ook de verlichting van de voorzijde van de stolp klaar. Het ziet er vanavond heel fraai uit.

Nieuw historisch materiaal en hr Klok geboren in Woude 6

Vandaag hou ik me onder meer bezig met het scannen en fotograferen van oude prenten en foto's. Deze zijn allemaal afkomstig van Henk en Irma Kater, een van de vroegere bewoners van Woude 6. Eerst kreeg ik de pentekening met het sluisje in de voorgrond. Deze prent geeft een goed beeld van de oude boerderij. De pentekening die vanaf de dijk is gemaakt met het ophaalbruggetje kende ik al, deze komt ook voor in het boekje over De Woude.
Vandaag breng ik de eerste twee prenten terug en krijg een derde mee. Dit is een potlood tekening. Opvallend is de te grote afstand tussen de boerderij en Woude 7, het huis van Thomas en Minette.
Heel blij ben ik met de luchtfoto van het dorp. Ik schat dat deze rond 1980 is gemaakt. De lijst krijg ik niet zonder schade open, daarom maar door het gematteerde glas gefotografeerd. Met de zon als lichtbron kan ik de foto zodanig neerzetten dat er weinig hinder van het gezandstraalde ruitje is. Na de overzichtsopname maak ik een detail van het schiereiland waarop Woude 6 is gebouwd. Nu is heel mooi te zien hoe vol het toen was gebouwd. Opvallend is dat het pad op de overtuin exact overeenkomt met het schelpenpad dat we nu hebben gemaakt. Het pad van toen stopt tot op de centimeter nauwkeurig op dezelfde plek als waar deze nu ook ophoudt. Opvallend is de caravan op de voortuin. Deze is van de familie Spijker, een glashandelaar uit Haarlem. De caravan heeft er enkele tientallen jaren gestaan. De nu enorme treurwilg is toen kennelijk recent geplant, het is nog maar een iel boompje.

Vanmiddag heeft een ouder echtpaar meer dan normale belangstelling voor de boerderij. Ik zie ze al een tijdje op het ophaalbruggetje staan, maar breng eerst de foto's terug naar de familie Kater. Op de terugweg spreekt het echtpaar mij aan en vraagt of ik de bewoner van Woude 6 ben. Het blijken de heer en mevrouw Klok te zijn, nu woonachtig in Zuid-Oost Beemster. De heer Klok, hij is nu 79 jaar, is in 1929 geboren in de voormalige boerderij op Woude 6. Ik laat ze het huis zien en ze zijn onder de indruk. De heer Klok vertelt dat de boerderij ook in de dertiger jaren van de vorige eeuw al in een matige staat was. De ratten konden vrijelijk in- en uitlopen en hebben toen regelmatig gaten gevreten in de kleren die in de kast lagen. Zelfs de bontkraag van de winterjas van moeder Klok werd opgepeuzeld. Toen Klok 6 jaar was zijn zijn ouders verhuisd. Een bijzonder leuke ontmoeting die zeker een vervolg krijgt omdat mevrouw Klok heel fraaie foto's heeft van de oude boerderij op Woude 6.

Slak als acteur

Een slak heeft bezit genomen van de vensterbank. Het is een heel mooi exemplaar en ik besluit dat ie maar even moet acteren als fotomodel. Het beest vindt het prima en waar ik hem ook op neerzet, hij gaat in al zijn schoonheid aan de loop. Zo begin ik met een spiegel en dat levert aardige beelden op. Ik zet hem ook even op de Limelight hortensia's. Ondanks dat een slak relatief zwaar is weet ie op de bloemen prima overeind te blijven. Op een gegeven moment hangt ie op zijn kop aan de onderkant van een blad. Enkele waterdruppels vallen via zijn ogen op steeltjes omlaag. Het is niet makkelijk om vast te leggen, maar ook dit lukt redelijk.
De gebruikte lens is een Nikon 105 mm micro Nikkor. Dit is een heel wat beter optiek dan de objectieven voor normale fotografie.
Tenslotte laat ik mijn acteur over de Belgisch hardstenen terrasvloer kruipen. Ter plaatse van een heel mooi fossiel in deze tegels is mijn slak op zijn mooist.