Ankers

Vandaag wordt de beschoeiing verankerd. Ook nu weer wordt per anker een gat gegraven, vervolgens worden er 4 planken van minimaal 2 meter lengte ingeslagen. Nadat er een dwarsbalk met een moer is aangebracht, wordt het gat dichtgemaakt. Op elke 2,5 meter zit een anker, op de hoeken zelfs 2 naast elkaar.
Gerrit maakt mooie verzinkte versterkingsstrippen op de gordingen. Deze strippen zijn heel taai, en kunnen alleen met zwaar gereedschap in de goede hoek worden gebogen. Het kraantje komt ook hier weer uitstekend van pas. De strippen worden netjes in een ingezaagde uitsparing vastgebout.
Ik breng de ingepakte asbestcement naar de gemeentelijke afval ontvangst. Helemaal soepel gaat dat niet, ik moet ervoor betalen. In de overeenkomst met de gemeente is afgesproken dat dit voor rekening van de gemeente komt. Ik heb de koopovereenkomst mee waar dat netjes staat beschreven. Dit is niet voldoende en de chef belt met grondzaken. Dan is het snel OK en samen met de meegereden Ruurd van Nagelhout, laden we het gevaarlijke goedje af.
Nadat alle ankers erin zitten en het terrein weer gevlakt is, is de vraag wat er moet gebeuren met de grote hoeveel hout die uit de oude beschoeiing is gekomen. Weer een dilemma. Achter hebben we de oude beschoeiingdelen weer achter de nieuwe gekieperd. Dit doen we ook nu maar weer. Zo lang het hout onder water ligt verrot het niet dus inzakken door verrotting zal zeker niet gebeuren.
Als alles weggewerkt is ziet het terrein er mooi vlak, maar laag uit.

De laatste planken gaan erin

Vandaag sluit de beschoeiing aan op de sluis. Nadat er donderdag nog veel oud hout uit de oever is gehaald, gaan de planken en nu vlot in. De geleidebalken worden nu niet in het water, maar bovenop de sluis gelegd. Dat is slim, zo sluit de beschoeiing per definitie goed aan op de sluis. De planken worden met een haak aan een kabel door een lier strak tegen elkaar aangetrokken. Vooral bij de sluis moet het goed passen om lekkage van zand te voorkomen.
De geplande beschoeiing staat er nu in. Er wordt hard gewerkt om de gordingen nog voor het weekend aan te brengen. De mannen willen het risico van uitbreken door uitzetting van de nog vrijstaande delen van de beschoeiing voorkomen.
Aan de zuidzijde van de voortuin zal nog enkele meters beschoeiing van buurman Visser worden vervangen, dit gebeurt als laatste.

De laatste loodjes wegen het zwaarst

De mannen hebben de aanhanger mee, geladen met 4 meter lang 5 cm dik azobé. Het werk start voortvarend en de eerste vijf meter gaan er in als koek. Nog voor de buiging naar de sluis willen de planken er niet meer verticaal in. Kennelijk liggen er nog meer palen en andere beschoeiing resten onder water. De laatste drie meter worden de planken er weer uitgetrokken en op de graafmachine wordt het kleine bakje gemonteerd. Je wilt niet weten wat er alsnog boven water komt. Dikke palen en veel zacht houten planken worden aan wal getrokken. Met de lange lans worden de laatste hinderlijke restanten met water onder hoge druk weggewerkt.
Ome Dik, hij heet eigenlijk Dirk, komt met de praam door de sluis. Althans dat probeert ie. Hij loopt vast tussen de oude slecht openende sluisdeuren en kan voor noch achteruit. Met de buitenboordmotor wrikt ie de praam vooruit. De praam dateert van vlak na de Tweede Wereldoorlog en kraakt in zijn voegen. Zelfs de graafmachine krijgt de deur maar nauwelijks verder open. Ome Dik gaat met kinderen varen die hun laatste schooldag hebben. Hij moet er dus door en uiteindelijk lukt het.
Rudolf Nagelhout, ik mag niet meer zeggen Rudolf van Nagelhout :), probeert de troep die de sluisdeur tegenhoudt met waterdruk weg te spuiten. Dat lukt niet echt goed en buurman Bert Visser doet het dunnetjes over met de heinbeugel.
Ik vraag aan Rudolf of ie er nog aan heeft gedacht om de drainage door de beschoeiing achter te voeren. 'Wil je een eerlijk antwoord?' vraagt ie. 'Uiteraard Rudolf'. 'Vergeten' zegt ie. Even later is de drainage buis opgegraven en door de beschoeiing gevoerd.

Open brief aan Jaap Koeman De Woude

Beste Jaap,
Vanmorgen werd ik gebeld door de gemeente Castricum. Ze hebben op 3 juni een brief van jouw advocaat Pesman ontvangen. Daarin maak je bezwaar dat ik op jouw water steigers zou bouwen. Ik vind dit een achterbakse actie Jaap, daar maak je geen vrienden mee.
Ten eerste zal ik op jouw water niks bouwen, we blijven er ruimschoots bij vandaan. Overigens zou hoogstens de zwemsteiger voor de kinderen van De Woude in de buurt van jouw water komen. Ik herhaal maar niet de diepe minachting die je eens uitsprak over mede-dorpsgenoten. Jammer dat je je zo opstelt, kinnesinne, ik snap het wel.


Ik ken je inmiddels een beetje en ben dus een gewaarschuwd man. Maar los van het feit of ik wel of niet op jouw water bouw, zijn we toch allebei grote mensen?
Als je je ergens zorgen over maak, kom dan langs, we bepraten het en komen er vast wel uit. Als je dit soort zaken via advocaten doet, wordt er niemand wijzer van, behalve advocaat Pesman. Heel vreemd is dat je eergisteren een tijd met me staat te praten en over enig bezwaar met geen woord rept.
Wim Schermer

Beschoeiing voor oerdegelijk

Na ergernis over de actie van Jaap Koeman, zie de open brief hier boven, geniet ik van het mooie zonnige weer en het degelijke werk van de mannen van Nagelhout. De oude planken zijn 5 meter lang en 5 cm dik. Tot zover OK, maar ze zijn ook soms krom. Dat bemoeilijkt het plaatsen en intrillen soms. Buurman Folkert wil graag nog een kleine aanpassing aan de ligging van de waterlijn. Geen probleem.
Gerrit past met de kettingzaag een hoekstuk aan. Knap zoals ie dat uit de vrije hand doet.
Vlak na de middag is het tweede segment van de beschoeiing geplaatst. Het laatste stuk tot aan de sluis wordt vrijgemaakt van oude beschoeiing delen en kan morgen worden geplaatst. Daarna volgen de gordingen.Ik denk dat de steigers en het zwemplateau volgende week aan de beurt zijn. Folkert stelt zijn dekschuit beschikbaar voor het werk dat niet vanaf de wal kan gebeuren, hartelijk dank alvast Folkert.
Nu de precieze afmetingen van de beschoeiing om de voortuin bekend zijn, kan er een nauwkeurige indeling worden gemaakt van de steigers en het zwemplateau.
Ik bepaal deze posities met een nauwkeurige hoekmeter en kompas. Vooral de begrenzing van het water van de heer Koeman bepaal ik, aan de hand van een recente kadastrale kaart, nauwkeurig. Uiteraard zal ik daar een millimeter binnenblijven.

Beschoeiing aan de Markervaart

Gisteren is een begin gemaakt met de beschoeiing voor de stolp. Ik zie plotseling mijn vlonder waar mijn roeiboot aan vast ligt in de kraan hangen. 'Hoho Rudolf' ik moet de boot nog verhalen. Ook de roeiboot van buurman Bert Visser is nog maar heel moeizaam te bereiken. Ik haal de sleutel van het slot van de boot en verplaats ook deze. De gehele oude beschoeiing moet worden verwijderd en de nieuwe moet op precies dezelfde plaats worden gezet. Dan wordt voorkomen dat de invaart van de sluis wordt beperkt. Ook houden de boten die bij het eetcafe De Woude willen afmeren zoveel mogelijk maneuvreer ruimte.
In de oude beschoeiing zijn op een veel plaatsen asbest platen geplaatst. Eigenlijk onvoorstelbaar om dit gevaarlijke spul hiervoor te gebruiken. Helaas is dit op De Woude vrij algemeen gebruikelijk. Mogelijk niet zo erg in een willekeurige sloot, maar hier zwemmen de kinderen een paar meter verder. In ieder geval worden de asbest cement golfplaten voorzichtig met de hand uit de prut getrokken en in stevig plastic verpakt. Morgen zal ik de platen inleveren bij de gemeente.
Ziggo, in de persoon van mensen van BAM, komt de kapotte TV kabel repareren. Dit gebeurt heel grondig.
Rudolf is een paar uur bezig met het weggraven van de oude beschoeiing. Onvoorstelbaar wat daar uit komt. Oude meerpalen van 7 meter lang, veel hout en zelfs een stalen stut komt boven water. Ook een flinke paling komt aan land. Het beest is heel moeilijk te pakken, maar als ie zich in het droge zand wentelt, pakt Ruurd de steeds zeldzamer vis en gooit hem weer in het diepe.

Oog voor detail en een dilemma

Ondanks het ogenschijnlijk grofstoffelijke werk dat het maken van beschoeiing is, hebben de mannen wel degelijk oog voor detail. Als een ankerstang moet worden verkort moet er gelast worden. De zinklaag verdwijnt dan door de hitte. Om toekomstige roest te voorkomen wordt er zinkpoeder op de nog hete las gestrooid.
Op de plek waar de beschoeiing een hoek maakt wordt worteldoek bevestigd. Lekkage van zand en daardoor latere verzakking wordt daarmee voorkomen. Het richten van de damwand is een vak apart. Er wordt een touwtje gespannen en dan begint het aandraaien en soms weer wat losdraaien van de grote moeren aan de buitenkant van de gording. Als het draaien te zwaar gaat helpt de kraan een handje. Uiteindelijk is de beschoeiing lineaal recht.

Aan de buitenkant van de hoeken wordt een zwaar verzinkte stalen strip ingefreesd, heel fraai.
Voor welk dilemma sta ik? Waar laat ik rotzooi die allemaal uit de grond en de oude beschoeiing is gekomen? Het gaat om puin en oud hout. Afvoeren kan, maar waar laat je een 8 meter lange molenwiek? Ik verklap het maar, het ligt weer netjes achter de nieuwe beschoeiing. Als over ongeveer 30 jaar de beschoeiing weer moet worden vervangen, zien we wel verder. Ik ben, even er van uitgaande dat ik dan nog leef, dan 91 jaar. Waarschijnlijk heb ik dan andere zorgen dan puin achter de beschoeiing.

Televisiekabel doorgegraven

Vandaag worden heel veel ankerstangen aangebracht. Deze stangen worden deels bevestigd aan ingeslagen damwanddelen, een flink aantal wordt ook aan de fundering bevestigd.
In de middag worden alle ankers in de fundering met speciale lijm vastgezet. Tijdens het weekend kan het mooi uitharden.
Om 18.00 uur komt Gertien van het eetcafé en vertelt dat zij geen TV meer hebben. Nee.... het zal toch niet? Even later komt een monteur van Ziggo en die stelt vast dat de kabel op ons erf moet zijn doorgegraven. Jammer dat dat niet 's morgens om half elf is gezegd, toen is al vastgesteld dat het signaal weg was.
Ik stel voor om met een tijdelijke voorziening vanuit ons huis het TV signaal weer te herstellen. Dat lukt en met een stevig kabel door het rooster van onze boeren buitendeur en met een grote boog over de brug van de sluis, kunnen de buren Nederland van Rusland zien verliezen.
Rudolf van Nagelhout is eventueel bereid om vanavond nog uit Friesland te komen om de kabelbreuk op te graven. Dat is evenwel niet nodig, er is TV signaal.

Damwand achter staat

Vandaag wordt hard gewerkt om de beschoeiing achter en naast het huis zoveel mogelijk klaar te krijgen. De laatste planken worden tegen de sluismuur gezet. Dat moet heel goed passen om uitspoelen van zand naast de sluis te voorkomen. Het komt echt op de millimeter aan.
Er wordt op een meter of acht van het terras een verlaging gemaakt in de beschoeiing gemaakt. Deze verlaging tot 30 cm boven het water en 4 meter breed, maakt het mogelijk om een verlaagd terras te maken. Ook kan daar makkelijker in een kajak worden gestapt.
Alle gordingen zijn nu ook aangebracht. Op de plek waar de ankerstangen door de gording komen wordt een gat geboord voor de moer. Azobé is een taaie houtsoort die het uiterste vergt van het gereedschap. De boor moet dan ook regelmatig gekoeld worden. Geen probleem, water is er genoeg voorhanden.

Zoek de nutsvoorzieningen

Vandaag moet de damwand gaan aansluiten op de sluis. Daarvoor moet eerst de elektriciteitsleiding en evt. andere nutsvoorzieningen worden opgezocht. Dat kost veel tijd omdat dit niet met de graafmachine kan.
De damwand wordt nu rondom voorzien van gordingen van 15 x 15 cm. Dat oogt stoer en geeft stevigheid aan de verticaal aangebrachte beplanking van 4 cm dik azobé.
Ik maak een foto van het uitzicht van Thomas en Minette. Dat ziet er heel behoorlijk uit.
Puin maakt wederom het netjes verticaal intrillen van de planken lastig. Uiteindelijk lukt het goed, al moeten Ruurd en Gerrit soms hun hele gewicht inzetten om de planken goed in het gareel te krijgen.

Het hoekje om

Gisteren is de eerste damwand neergezet, vandaag gaan de mannen twee keer het hoekje om. De gisteren uitgetrokken planken worden er nu weer ingezet en bij de enig overgebleven wilg wordt een knik gemaakt. Op het lange stuk aan het Dampie, wordt 4 meter lang nieuw hout gebruikt. De 3 meter lange planken die er al waren, worden voor de verankering gebruikt. Niet de azobé ankerschotten worden gebruikt, maar er worden 4 tot 5 planken in geslagen. De 4 meter lange 20 mm dikke ankerstangen worden met een dwarsbalk achter de vier planken vastgezet. Op alle plaatsen waar de verankering niet op 4 meter afstand kan worden gezet, worden de ankers aan de fundering bevestigd. Die fundering is kennelijk van een solide kwaliteit want het duurt heel lang voordat de Hilti slagboormachine diep genoeg is.
Naast de sluis ligt als oeverbescherming een 10 meter lange telefoonpaal, waarom ook niet! Deze paal wordt er uitgehaald, op het erf gelegd en zal een derde leven krijgen als afscheiding op de parkeerplaats van de jachthaven Zwaansmeerpolder in Uitgeest.
In opdracht van het Hoogheemraadschap mag de beschoeiing de invaart van de sluis niet beperken. Daarom moet er nogal wat grond en puin worden weggegraven en worden resten van een oude beschoeiing verwijderd.

Tegenslag

Het maken van de beschoeiing is een moeizaam proces. Dit wordt goeddeels veroorzaakt doordat het gehele terrein vol zit met puin, niet alleen losse stenen, maar ook grote betonnen platen. Zelfs een complete molenwiek van 8 meter lang wordt uit de oever opgediept. Buurtbewoners leggen uit dat dat op boerenerven gebruikelijk is. Er was geen geld om een degelijke beschoeiing te bouwen, dus werd de oever voorzien van puin, oud hout en wat al niet meer. Ook worden overal op het eiland, ook bij ons, asbestplaten in de oever gezet als waterkering. Voordeel is wel dat het erf steeds groter werd.
Thomas en Minette, onze buren van nr. 7 zijn nog steeds niet blij met de grote houten wand die zich voor hun ogen ontwikkelt. Ze vragen of er aan het eind niet een stukje af mag zodat hun uitzicht op het Dampie wat mooier wordt. Hoewel de damwand er al in staat, zijn we het met hen eens dat het wel een heel lange rechte wand is. Er wordt 5 meter damwand weer uitgetrokken en de ontstane hoek wordt uitgegraven. De nu gecreëerde knik op de kop van het schiereiland ziet er eigenlijk heel leuk uit.
Voor het weekend zijn veel planken in de grond gezet. De boeidelen zullen er vandaag op worden bevestigd. In het weekend zijn de planken nogal uitgezet waardoor er enkele planken moeten worden verwijderd. Er moeten twee nieuwe, iets smallere delen tussen gezet worden. Een laatste passende plank is niet voorhanden, dus moet er een gezaagd worden en van nieuwe messing en groef worden voorzien. Al met al een paar uur werk.
De kikkers in de sloot malen er niet om, ze bekijken het allemaal rustig en kwaken er soms lustig op los.