Robots in en om het huis

Sinds april vorig jaar heb ik mezelf gepensioneerd. Meer tijd om te fietsen en in en om het huis te werken. Rond ons vorige huis hebben we ooit alle gras verbannen. Om onze nieuwe stolp is veel gras onvermijdelijk. Achter het huis ligt 380 m2, voor het huis 250 m2. Met een Honda walsmaaier zou het allemaal zo gepiept zijn. Dat klopt als je door kunt maaien zoals in de voortuin. Achter het huis is het een ander verhaal. Daar staan nu 12 fruitboompjes en een kippenhok en daar moet omheen gemaaid worden. Dat is, zeker als dit twee maal per week moet gebeuren, met dank aan de automatische beregening, een oervervelend werk. Het kost me 2,5 uur per week om voor en achter te maaien.
Daarom me eens verdiept in robot grasmaaiers. Er blijken vele merken te koop, de één nog geavanceerder dan de ander. De keus valt op een Husqvarna Automower 220AC. Dit apparaat kan 1800 m2 gras aan, dus voor ons prima. Heel veel werk is het wel om een zogenaamde begrenzingslus rond de tuin in te spitten. Deze lus kan met grote kunststof krammen ook wel op het gras worden gelegd, maar dan is verticuteren daar niet meer mogelijk.
Als de machine is gearriveerd, lees ik in de handleiding dat als de tuin aan het water grenst, er een 15 cm hoge barriere moet worden aangebracht om te voorkomen dat de machine bij stroomuitval gaat proberen te zwemmen. Ons erf grenst aan 150 meter water en dat risico kan eigenlijk niet worden genomen. Daarom maakt Kees Koopman een flink aantal RVS pootjes die op en in de beschoeiing zullen worden bevestigd. De 20 cm boven de beschoeiing uitstekende pootjes worden voorzien van twee gaatjes om een RVS draad door te rijgen. Het 0,8 mm dunne RVS draad is alleen te koop in een rol van 15 kg en een prijskaartje van 335 euro excl. btw. Dan maar even op Marktplaats.nl gekeken. Een identieke rol wordt daar aangeboden voor 50 euro. Zo ontstaat een minimalistisch hekwerkje dat er fraai en onopvallend uitziet en oogt als een mini zeerailing op een zeilboot . Extra voordeel, de kippen weten nu waar het erf ophoudt en de eenden vinden het ook niet leuk. Na het inspitten van 300 meter begrenzingslus moet er ook nog 30 meter begeleidingsdraad worden ingespit. De maaier moet namelijk achter in de tuin door een smalle doorgang langs het schelpenpad naar een ander deel van de tuin worden geleid.
Het programmeren van de machine is niet ingewikkeld en de eerste maaibeurten zien er heel goed uit. Het is een groot genoegen om de machine te zien maaien terwijl ik in de voortuin de krant lees. Dat lokt heel veel leuke reacties uit. De machine heeft de hele zomer in totaal 280 uur gewerkt. Het ritme is eenvoudig, de ene dag voor, de andere dag achter aan het werk. Elke derde dag een dag rust. Zowel in voor- als achtertuin staat een laadstation. De machine maait ongeveer een uur en gaat dan drie kwartier opladen. Het laadstation kan ie zelf vinden. Doordat er zo vaak wordt gemaaid, blijft er geen gras liggen, maar vallen de heel kort afgemaaide stukjes gras onzichtbaar tussen het gras. De ideale mulchmachine dus. De machine werkt met een bijzonder algoritme, rijdt tegen een voorwerp op, rijdt achteruit en onder steeds wisselende hoeken draait de maaier en begint aan een nieuw traject. De maaier is heel stil en maakt niet meer dan een zoemend geluid.

Het eind van het maaiseizoen is bijna in zicht, onder 12 graden C. groeit gras niet meer. De conclusie na vier maanden gebruik is dat de machine fantastisch werkt. Het is wel een toeristische trekpleister en op kinderen heeft de maaier een magische aantrekkingskracht.
Het onderhoud is vrijwel nihil. Elke maand of 100 uur moeten de 3 vlijmscherpe mesjes worden vervangen, een klusje van enkele minuten. Het meeste werk is nog de grasmat achter enigermate vrij houden van kippenstront. Ook woelen de kippen het schelpenpad op en schrapen nogal eens een berg schelpen op het gras. Hoort er allemaal bij, maar de scheermes scherpe mesjes vinden schelpen niet prettig. De wielen van de maaier verzamelen kippen uitwerpselen en als het profiel volloopt wil de maaier op de steilste delen van de tuin bij regen soms slippen.
De uiterste randen en rond de stammetjes van de bomen worden uiteraard niet gemaaid, dat doe ik elke twee weken met de bosmaaier. Dit moest met een gewone grasmachine ook al en is maar 20 minuten werk.

Een andere vervelende klus in huis is stofzuigen. Marian heeft daar door haar heupoperatie moeite mee en dus wordt dit karwei aan mij uitbesteed. Natuurlijk kan ik dat, maar ook dit is oervervelend werk. Een groot huis is fantastisch om in te wonen, maar 225 m2 vloer oppervlak, en dan heb ik het alleen nog maar over beneden, is nauwelijks binnen een uur grondig te zuigen.
Zou dit ook niet te automatiseren zijn? Mijn zoon Bart maakt mij attent op de Amerikaanse firma i-Robot. Zij maken veel gerobotiseerde machines, stofzuigers, dweilmachines, maar ook robot mijnopruimers voor het Amerikaanse leger. Onze keus valt op de Roomba 580.
Het kleine machientje lijkt een speelgoedje, maar gaat uiterst slim te werk en zuigt en veegt de vloer prachtig schoon. Zelfs op normaal tapijt werkt het apparaat uitstekend. Alleen ons erg hoogpolige tapijt in de woonkamer krijgt ie niet goed schoon. Niet vreemd, met de gewone stofzuiger is dit al haast niet te doen. De uiterste hoeken van de kamer, zeker als daar ook nog een lamp staat, bereikt de Roomba niet, de centrale stofzuiginstallatie is dus niet geheel overbodig. Heel slim is het roterende borsteltje dat tot aan de plint het stof weet te vinden en naar de centrale rolborstel of de zuiger stuurt.
De Roomba werkt helemaal autonoom. Na anderhalf uur zuigen gaat de machine zelf terug naar zijn oplaadstation en is na enkele uren weer startklaar. Met de meegeleverde 'vuurtorens' kun je de Roomba beletten ergens te komen waar hij beter niet kan komen. De vuurtorens kunnen ook dienen om de Roomba verschillende kamers na elkaar te laten zuigen.
Het apparaat herkent gebieden waar het extra vuil is. Op die plek stopt de Roomba en gaat dan in steeds groter wordende concentrische cirkels die plek extra schoonmaken. Dit kan ook handmatig of met de afstandsbediening worden aangestuurd. Het stofcompartiment is natuurlijk klein en na iedere zuigbeurt moet dit geleegd worden, een klusje van een minuut. De Roomba maakt 74 DB lawaai, minder dan een gewone stofzuiger, maar dat is natuurlijk geen probleem. Als we weggaan is een druk op de afstandsbediening voldoende om na een paar uur in een schoon huis terug te keren.
Na enkele weken is de Roomba een onmisbare hulp in de huishouding geworden.

Sluisdeuren gecorrigeerd

In juli 2009 zijn de vier sluisdeuren vernieuwd. Een groot spektakel met een enorme ponton, daarop een nog grotere telekraan, een forse sleepboot en nogal wat personeel. De buitenste deuren passen niet lekker en als gevolg daarvan lekt er water vanuit de Markervaart de polder in.
Tijdens de vervanging is één van onze roeiboot steigers gedemonteerd om het ponton voldoende dicht bij de sluis te laten komen. Nu moeten de deuren er weer uit, oops. Niet toch weer dat hele gedoe? Nee hoor, het hijsen van de deuren wordt nu met een vrij kleine graafmachine geprobeerd.
Dat blijkt wonderwel te lukken. Het kraantje rijdt naar de sluis en kan de deur er zo uithijsen. Vervolgens wordt de deur op het dijkweggetje voor onze stolp gelegd en kan de modificatie beginnen. Cor Reynders van het Hoogheemraadschap verplaatst het draaipunt van de deur enkele millimeters en de deur kan er weer in. Dat ziet er al beter uit. Nog één keer omhoog om de aanslag van de deur ten opzichte van de andere nog wat bij te schaven en de deur kan definitief op zijn plaats.
Al met al is dit een veel goedkopere oplossing dan het hijsen vanaf een groot ponton. Een goede les voor een volgende keer.

Perenoogst

Deze week hebben we alle peren geplukt die er aan onze acht vorig jaar geplante boompjes hingen.
De bomen waar geen net over heen hangt leveren geen oogst, de kauwtjes hebben alles al aangevreten. Zo gauw de kauwen een gat in een appel of peer hebben gepikt, komen de wespen en vliegen er massaal op af. Valt er een vrucht naar beneden, dan is het rennen geblazen voor onze kippen om de eenden voor te zijn. Eenden zijn gek op fruit en doen de gekste dingen, ze springen/vliegen een meter hoog om een peer te bemachtigen.
Zaterdag hadden we alle conferences, we hebben er drie boompjes van, en de stoofperen geplukt. Vandaag heb ik het laatste boompjes, doyenne du comice, geplukt. Twee emmers vol, heerlijk. Op de foto is de oogst te zien van zaterdag. Eerder hadden we tijdens onze familie reünie al een boom met conferences leeggeplukt en verdeeld.
De zwarte netten hebben veel fruit gered, al zijn de kauwen razend slim. Ze zien kans om onder het net door de boom in te vliegen en daar vrolijk door te pikken.