Ik ben donderdag tot en met maandag naar Duitsland en kan het afscheid van Piet Los niet meemaken. Ik hou regelmatig contact met mijn vrouw, ook om te horen hoe de reportage van Yvon Jaspers over De Woude er uitzag. Vanaf het moment dat bekend werd dat Piet was overleden, hebben we de vlag halfstok gehesen aan onze splinternieuwe vlaggenmast. Omdat ik de vlag ook 's nachts wil laten hangen, heb ik er voor gezorgd dat de vlag aan beide kanten verlicht is. De verlichting van de grote treurwilg en het aanlichten van de stolp en diverse bomen, blijft voorlopig uit.
Donderdag gaat Marian condoleren en heeft een mooi boeket bloemen mee. Het is heel emotioneel.
Vrijdag, de dag van de crematie staan alle inwoners in een rij langs de weg naar de pont. Marian beschrijft dit als een buitengewoon indrukwekkende ervaring.
Thomas strijkt zaterdag de vlag, de sierverlichting blijft deze week nog uit.
Maandagavond laat ben ik thuis. Dinsdag morgen zie ik de drie boten van Piet vol met bloemen in het Dampie liggen. Vooral het smalle scheepje, Piet's lievelingsbootje, dat met 2 stokken midden in het Dampie ligt, een meter of dertig van ons erf, doen me de tranen in mijn ogen schieten. Een sereen en mooier eerbetoon kan ik niet bedenken, schitterend.
De hele dinsdag zie ik inwoners over de sluis lopen en soms een tijdje stilstaan op de brug. Dat is vanaf vrijdag natuurlijk ook al vaak het geval geweest.
Ik maak een paar foto's omdat het kleine bootje i.v.m. met de toenemende wind vandaag is weggehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten