Beroepsvisser Piet Los verdrinkt

Het eiland De Woude is in rouw. Vrijdag- op zaterdagnacht is Piet Los verdronken in de Markervaart. Piet was beroepsvisser en alleen een sloot scheidde onze erven. Zaterdagmiddag was ik voor ons gebruikelijke pondje paling op zoek naar Piet. Hij was niet thuis en ook op de dijk was hij niet te vinden. Ik vroeg aan Anneke en Evert of zij hem gezien hadden, maar ook zij wisten niet waar ie was.
Zondagmiddag rij ik met mijn gele fiets terug naar het eiland en zie een aantal eilanders met een teneer geslagen blik aan het water van de Markervaart staan. Ik vraag 'is het niet meer veilig op het eiland?' Dan zegt pontbaas Cor Helder dat zijn zwager Piet Los verdronken is en nog in het water ligt. Met een pikhaak wordt voorkomen dat Piet wegdrijft. Het wachten op politie en brandweer duurt heel lang.
Piet, is vrijdag op zaterdagnacht bij het overvaren te water geraakt. Piet kon niet zwemmen en dat is hem fataal geworden. Het hele dorp is getuige van de berging door brandweerduikers. Iedereen is zwaar aangeslagen. In deze kleine gemeenschap komt dit als een mokerslag aan.
Samen met Jan en Tilly Bouscholte gaan we naar het huisje van Piet en condoleren de aanwezigen waaronder een van zijn zoons en zijn ex-vrouw. Daarna drink ik koffie bij Jan en Tilly.
De beide restaurants sluiten direct hun deuren en het wordt onwezenlijk stil op het eiland.
Ik hijs de vlag halfstok en zet een spot op enkele meters van de mast. Alleen dan mag de vlag ook 's nachts blijven hangen.
Donderdag middag en avond is er condoleren, vrijdag wordt Piet gecremeerd. Helaas ben ik er niet bij aanwezig. Ik ben van woensdagavond tot maandag a.s. in Duitsland.

Het water heeft hem veel gegeven
Het water heeft hem alles ontnomen

Overtuin klaar

De overtuin is klaar. Na het aanbrengen van drainage, beregening en stroompunten voor enkele lampen, zijn afgelopen week verschillende lampen aangebracht. Het meest spectaculair is de spot onder de grote treurwilg. De HID lamp is maar 35 Watt, maar verlicht de boom tot in de top.
Ook de verlichting in de achtertuin is nu klaar. Aanvankelijk had Rob de spots in het schelpenpad geplaatst. Marian noemt het 'net een catwalk'. Verlichting is mooi, maar je moet de armaturen eigenlijk niet zien. Hoewel het best een paar uur werk is, is Rob met me eens dat de lampen beter uit het zicht kunnen worden geplaatst. De lamp voor het terras gaat twee meter naar links en wordt in de border met hortensia's links van het terras geplaatst. De andere twee lampen worden opgehangen aan de perenboompjes. De kabel wordt 10 cm diep in grasmat gelegd en bovengronds door een polyethyleen pijpje gevoerd om de stroomdraad bosmaaier bestendig te maken. Het pijpje spuit ik, net als alle stekkerdozen, matzwart. Resultaat? Perfect!.
De ietwat mager beplante border aan de sluiskant is vorige week opnieuw beplant en ziet er nu schitterend uit.
Ik leer het woord 'harsmof'. Met een harsmof wordt een absoluut waterdichte elektrische verbinding gemaakt. De harsmof is een polycarbonaat huis waar de verbinding ingelegd wordt. Bij dunne kabels moet er bij de in/uitgang van de kabel tijdelijk met tape een dichte verbinding worden gemaakt. Via een opening in de mof wordt een twee-componenten hars gegoten die een waterdichte verbinding garandeert.
Vandaag is ook de verlichting van de voorzijde van de stolp klaar. Het ziet er vanavond heel fraai uit.

Nieuw historisch materiaal en hr Klok geboren in Woude 6

Vandaag hou ik me onder meer bezig met het scannen en fotograferen van oude prenten en foto's. Deze zijn allemaal afkomstig van Henk en Irma Kater, een van de vroegere bewoners van Woude 6. Eerst kreeg ik de pentekening met het sluisje in de voorgrond. Deze prent geeft een goed beeld van de oude boerderij. De pentekening die vanaf de dijk is gemaakt met het ophaalbruggetje kende ik al, deze komt ook voor in het boekje over De Woude.
Vandaag breng ik de eerste twee prenten terug en krijg een derde mee. Dit is een potlood tekening. Opvallend is de te grote afstand tussen de boerderij en Woude 7, het huis van Thomas en Minette.
Heel blij ben ik met de luchtfoto van het dorp. Ik schat dat deze rond 1980 is gemaakt. De lijst krijg ik niet zonder schade open, daarom maar door het gematteerde glas gefotografeerd. Met de zon als lichtbron kan ik de foto zodanig neerzetten dat er weinig hinder van het gezandstraalde ruitje is. Na de overzichtsopname maak ik een detail van het schiereiland waarop Woude 6 is gebouwd. Nu is heel mooi te zien hoe vol het toen was gebouwd. Opvallend is dat het pad op de overtuin exact overeenkomt met het schelpenpad dat we nu hebben gemaakt. Het pad van toen stopt tot op de centimeter nauwkeurig op dezelfde plek als waar deze nu ook ophoudt. Opvallend is de caravan op de voortuin. Deze is van de familie Spijker, een glashandelaar uit Haarlem. De caravan heeft er enkele tientallen jaren gestaan. De nu enorme treurwilg is toen kennelijk recent geplant, het is nog maar een iel boompje.

Vanmiddag heeft een ouder echtpaar meer dan normale belangstelling voor de boerderij. Ik zie ze al een tijdje op het ophaalbruggetje staan, maar breng eerst de foto's terug naar de familie Kater. Op de terugweg spreekt het echtpaar mij aan en vraagt of ik de bewoner van Woude 6 ben. Het blijken de heer en mevrouw Klok te zijn, nu woonachtig in Zuid-Oost Beemster. De heer Klok, hij is nu 79 jaar, is in 1929 geboren in de voormalige boerderij op Woude 6. Ik laat ze het huis zien en ze zijn onder de indruk. De heer Klok vertelt dat de boerderij ook in de dertiger jaren van de vorige eeuw al in een matige staat was. De ratten konden vrijelijk in- en uitlopen en hebben toen regelmatig gaten gevreten in de kleren die in de kast lagen. Zelfs de bontkraag van de winterjas van moeder Klok werd opgepeuzeld. Toen Klok 6 jaar was zijn zijn ouders verhuisd. Een bijzonder leuke ontmoeting die zeker een vervolg krijgt omdat mevrouw Klok heel fraaie foto's heeft van de oude boerderij op Woude 6.

Slak als acteur

Een slak heeft bezit genomen van de vensterbank. Het is een heel mooi exemplaar en ik besluit dat ie maar even moet acteren als fotomodel. Het beest vindt het prima en waar ik hem ook op neerzet, hij gaat in al zijn schoonheid aan de loop. Zo begin ik met een spiegel en dat levert aardige beelden op. Ik zet hem ook even op de Limelight hortensia's. Ondanks dat een slak relatief zwaar is weet ie op de bloemen prima overeind te blijven. Op een gegeven moment hangt ie op zijn kop aan de onderkant van een blad. Enkele waterdruppels vallen via zijn ogen op steeltjes omlaag. Het is niet makkelijk om vast te leggen, maar ook dit lukt redelijk.
De gebruikte lens is een Nikon 105 mm micro Nikkor. Dit is een heel wat beter optiek dan de objectieven voor normale fotografie.
Tenslotte laat ik mijn acteur over de Belgisch hardstenen terrasvloer kruipen. Ter plaatse van een heel mooi fossiel in deze tegels is mijn slak op zijn mooist.

Beplanting overtuin gereed

De ochtend begint met een flinke schrik. Buurman Bert Visser klopt op het raam en heeft een camera in zijn hand. Dit blijkt mijn Nikon D200 te zijn met 18-200 lens. Ik heb de camera gisteravond vergeten mee naar binnen te nemen en deze heeft overnacht op het bankje voor het huis. Dat is iets wat op De Woude nog wel zonder gevolgen blijft. Wat minder goed oogt is dat het vannacht en vanmorgen vroeg stevig heeft geregend. De camera is ziet er dan ook uit als de welbekende verzopen kat. Oops.... als dat maar goed komt!
Gelukkig komt het goed af. Ik maak het toestel aan de buitenkant helemaal droog en haal dan pas het objectief eraf. Binnenin is alles droog, de D200 is voorzien van veel rubber pakkingen die wel een drupje kunnen verdragen. Gelukkig heb ik de zonnekap en een filter op de lens, ook dat komt goed af.

Vandaag zal de overtuin worden beplant en de vlaggenmast worden geplaatst. In de ochtend regent het tussen 9.00 en 10.00 uur hard. De mannen van Ed Schut drinken vroeg koffie. Buienradar.nl belooft om 10.00 weer droogte en dat komt uit. Wel is er veel regen onderweg uit het zuidoosten. De laatste stukken gras worden gelegd en alle borders worden beplant.
Ed Schut zelf komt de vlaggenmast brengen en helpt met het plaatsen daarvan. Ed heeft een prachtig boeket bloemen mee voor Marian's verjaardag morgen. Inmiddels, het is nu 14.00 uur, komt de voorspelde regen met bakken uit de lucht. Er wordt toch doorgewerkt om voor het weekend alles klaar te krijgen. Zelfs de Hortensia Limelights die naast de sluis waren geplant en niet helemaal je dat waren, worden nu met man en macht vervangen. Dit ziet er schitterend uit.
De mannen, ook Ed, zijn letterlijk doorweekt en willen koste wat het kost de klus afmaken. Maurice duikt via het kruipgat in de hal onder de grond om de verlichting voor aan te sluiten. Dit lukt met hulp van Perry Kenter die een gat boort in de meterkast. Perry komt twee eikenhouten kasten afleveren die in de badkamer boven worden geplaatst. Helemaal geweldig. Perry is weliswaar timmerman, maar meubels maken is zijn echte passie. Wat hij in massief eiken kan maken grenst aan het ongelofelijke.
Vanavond brandt een buitenlamp bij de steigers en een grondspot voor het eerst. Morgen komt Ed nog een spot brengen die de treurwilg van onder zal verlichten.
Al met al overstijgt het resultaat alle verwachtingen. De overtuin oogt heel groot en sluit nu schitterend aan op de boerderij. Ook de aansluiting met de tuin van de buren is zo goed dat er geen scheiding is te zien.

Gras in de overtuin

Gistermiddag zijn de hoveniers weer bij ons begonnen. In de ochtend moest er elders nog een karwei worden afgerond.
Samen met de buren hebben we besloten een spot aan te brengen onder de grote treurwilg. De grondkabel daarvoor moet dan nog wel worden ingegraven. Maurice heeft het kraantje weer mee en die klus is snel geklaard. Wel moet er een sleuf door het stenen pad naar het kompas worden gegraven.
Hans voorziet de border in de achtertuin van witte roosjes, ziet er heel fris uit.
Maurice graaft een gat en plaatst een grote ronde buis. Deze buis wordt volgestort met beton en direct daarna wordt de voet van de vlaggenmast erin gezet.
De mannen harken de overtuin netjes vlak en beginnen dan met het leggen van 225 m2 graszoden. Je ziet het opknappen.
De hele dag zijn ze daar mee bezig. Aan het eind van de dag blijkt dat er zo'n 20 m2 graszoden tekort is.
Onderwijl knip ik de heg tussen ons en Thomas en Minette. Dat gaat met de Bosch AHS 52, een accu heggenschaar met Li-ion accu heel gemakkelijk en snel.
Voordat het gras onder het perenboompje van buurman Bert en Femmie Visser wordt gelegd, worden de laatste peren geoogst. Met de Wolff zaag-op-een-steel zagen we de uitgegroeide top uit de boom. Ook aan de onderkant worden enkele takken afgezaagd. We kunnen er nu weer goed onder door kijken.
Aan het eind van de dag ziet het er al prachtig uit, zelfs zonder enige beplanting. Dat gebeurt morgen.

Kraandiploma

Op 3 september meldde ik dat ik eigenhandig de enorme heesterpartij bij de treurwilg heb verwijderd. Dit was mijn eerste ervaring met een graafmachine. Maurice en Rob waren onder de indruk van mijn snelle leren in de kraan :)
Dat moest op een speciale manier gehonoreerd worden. Daarom kreeg ik een mooi 'diploma' uitgereikt. Heel leuk en hartelijk dank jongens.

Treurwilg en tegenslag

Nu de grote dode tak beneden is en de versnipperaar zijn werk heeft gedaan wordt de treurwilg gesnoeid. In de top wordt ie 'lichter' gemaakt, dat wil zeggen dat een teveel aan takken wordt weggesnoeid. Bovenin ziet het er allemaal prima uit. Twee grote takken die over het water hangen blijken gescheurd te zijn en deels al ingewaterd. De mannen maken me duidelijk dat deze er in ieder geval af moeten. Gewoon een kwestie van achterstallig onderhoud. Als de boom eerder was gesnoeid zouden deze takken eerder van teveel gewicht zijn ontdaan en er nu nog gezond bij gestaan hebben.
De collega van Remy gaat nogmaals naar de top van de boom om deze nog eens kritisch te bekijken. Er worden nog enkele kleinere takken verwijderd. Nu zijn de boomverzorgers tevreden. Op mijn verzoek wordt het verwijderen van enkele takken boven het water achterwege gelaten om de wilg niet al te kaal te maken. Als de boom volgend jaar goed is uitgegroeid kunnen die takken alsnog worden ingekort om de boom nog beter in verhouding te krijgen. Het is al 15.00 uur als de wilg klaar is. Er moeten nog twee berken, een es naast de stolp en het peertje van buurvrouw Visser worden gesnoeid. Dat is allemaal in een uurtje gepiept. Om 16.00 uur rijden de mannen met de volle vrachtwagen houtsnippers van het eiland.
Het ziet er totaal anders uit, een beetje onwennig is het wel. Gelukkig kan de boom weer jaren staan te pronken. Het totale overzicht over de dijk is enorm verbeterd.

Treurwilg weer een treurwilg

Vandaag wordt, in goed overleg met onze beide buren, de treurwilg ontdaan van de massale klimop. Hoe meer de klimop bezit neemt van de wilg, hoe gevoeliger de boom voor harde wind wordt. In het verleden zijn al grote takken afgebroken en ook recent is een grote tak omlaag gekomen. Als de klimop verwijderd is zal de boom beoordeeld worden op levensvatbaarheid en snoei mogelijkheden. Om 8.00 uur staan twee jonge mannen van Rob Manuel boomverzorging voor de deur. Het regent onophoudelijk en dat betekent wachten. Het is te gevaarlijk om in de stromende regen over de gladde takken te lopen. Om kwart voor negen, het regent nog steeds, gaan ze toch aan de gang. Een heel lange ladder wordt tegen de boom gezet en Remy klimt omhoog om de eerste klimop met de kleine Stihl kettingzaag te lijf te gaan.De mannen zekeren zich met twee touwen die om de hoogste takken worden gegooid. Het is een enorm karwei en heel leuk om naar te kijken. Verschillende buren en bewoners van de camping nemen een kijkje.
De mannen vorderen gestaag en langzaam maar zeker komen de takken en stammen weer in beeld. Tussen de twee stammen blijkt een heel zware gebroken tak omlaag te hangen. De tak is helemaal overwoekerd met klimop. Als deze grote tak vrijgemaakt is komt ie gecontroleerd aan een touw omlaag. De mannen willen de roeiboot van de fam. Visser niet tot zinken brengen. De tak is te groot voor de versnipperaar, maar als er een dik stuk is afgezaagd zet de lompsterke versnipperaar zijn tanden er toch in.

Drainage, beregening en gras maaien

Vandaag is het voorlopig de laatste dag dat de mannen van Ed Schut bij ons werken. Morgen beginnen ze een nieuw project in Alkmaar. Volgende week komen ze terug om het gras te leggen.
Er moet vandaag nog veel gebeuren en er wordt stevig gebuffeld. Robert, een nieuwe medewerker maakt de opstap vanaf de sluis af terwijl Rob de beregeningscomputer installeert. Maurice doet het meeste graafwerk en voert de veranderingen door aan het pad naar de treurwilg. En passant wordt het betonnen zitje bij Thomas en Minette rechtop gezet en het straatwerk vlak getrild.
De drainage slangen worden ingegraven, evenals de toevoerleidingen voor de beregening. Het begint te regenen en te waaien, heel vervelende omstandigheden om in een tuin te werken.
Rob legt me uit hoe de Honda walsmaaier werkt en mag ik het zelf proberen. Da's nog niet zo makkelijk. Het is nat en bij de schuine kant bij de beschoeiing wil de maaier graag te water. Ik ben kletsnat, van het zweet en van de regen. Uiteindelijk ligt na ruim een uur het gras er weer kort geschoren bij.
Morgen zal de grote treurwilg worden ontdaan van de klimop. We zijn heel benieuwd hoe de mooie boom eronder vandaan komt.

Overtuin krijgt vorm

Vandaag wordt de tuin tussen ons en Thomas en Minette van Woude 7 vormgegeven. Eerder al had ik de enorme struik die op de grens van onze tuinen stond om het leven gebracht. Nu alles open is kan er mooi een schelpenpad worden aangelegd die de toegang tot de ligplaats van buurman Bert Visser goed mogelijk maakt.
Nu we daar toch bezig zijn, maken de mannen van Ed Schut een mooie hardhouten plank op de bestaande beschoeiing. Liever hadden wij de beschoeiing daar ook vernieuwd, maar dit zou ten koste gaan van de treurwilg die daarbij een flink deel van zijn takken zou kwijt raken. Nu de beschoeiing daar alsnog is opgeknapt is het geheel er behoorlijk op vooruit gegaan. De bevestiging van het meeroog voor de roeiboot van de fam. Visser is nu degelijk uitgevoerd.
Zo gezegd zo gedaan. Thomas en Minette zijn tevreden met het resultaat maar.....
Hun voorstellen zijn heel zinvol en maken het resultaat alleen maar mooier. Vooral de treurwilg komt nu nog mooier solitair te staan. De oude verzinkte tuinbank wordt weer op globaal dezelfde plaats aan het water ingegraven. Straks komen er nog nieuwe houten delen op.
Met het kraantje wordt een bed gegraven vlak voor de beschoeiing en pal voor de steigers. Dan komt er een hardhouten plank op de scheiding van gras en schelpen. Vervolgens wordt puingranulaat gestort en aan getrild. Nadat dit alles is voorbereid worden de schelpen gestort.