Ankers

Vandaag wordt de beschoeiing verankerd. Ook nu weer wordt per anker een gat gegraven, vervolgens worden er 4 planken van minimaal 2 meter lengte ingeslagen. Nadat er een dwarsbalk met een moer is aangebracht, wordt het gat dichtgemaakt. Op elke 2,5 meter zit een anker, op de hoeken zelfs 2 naast elkaar.
Gerrit maakt mooie verzinkte versterkingsstrippen op de gordingen. Deze strippen zijn heel taai, en kunnen alleen met zwaar gereedschap in de goede hoek worden gebogen. Het kraantje komt ook hier weer uitstekend van pas. De strippen worden netjes in een ingezaagde uitsparing vastgebout.
Ik breng de ingepakte asbestcement naar de gemeentelijke afval ontvangst. Helemaal soepel gaat dat niet, ik moet ervoor betalen. In de overeenkomst met de gemeente is afgesproken dat dit voor rekening van de gemeente komt. Ik heb de koopovereenkomst mee waar dat netjes staat beschreven. Dit is niet voldoende en de chef belt met grondzaken. Dan is het snel OK en samen met de meegereden Ruurd van Nagelhout, laden we het gevaarlijke goedje af.
Nadat alle ankers erin zitten en het terrein weer gevlakt is, is de vraag wat er moet gebeuren met de grote hoeveel hout die uit de oude beschoeiing is gekomen. Weer een dilemma. Achter hebben we de oude beschoeiingdelen weer achter de nieuwe gekieperd. Dit doen we ook nu maar weer. Zo lang het hout onder water ligt verrot het niet dus inzakken door verrotting zal zeker niet gebeuren.
Als alles weggewerkt is ziet het terrein er mooi vlak, maar laag uit.